Metoda częstości wystąpień służy do generacji bloków obciążeń, do przyspieszonych badań stanowiskowych, dla przypadku dwóch parametrów i pojedynczego podłoża. Podstawą do skorzystania z tej opcji są przygotowane pliki z wynikami pomiarów (lub sygnały przetworzone na bazie wyników pomiarów). Metoda może być zastosowana do różnych sygnałów pomiarowych (pary sygnałów) ale jest opisana dla przypadku przebiegów czasowych momentów i obrotów, na silnikach hydraulicznych napędzających przekładnie boczne spycharki gąsienicowej, z napędem hydrostatycznym.

Pierwsze okienko dialogowe 'Bloki obciążeń ze skalowaniem trwałości' składa się z dwóch części. Pierwsza z nich dotyczy parametrów analizy częstości wystąpień, gdzie wybiera się lub wpisuje zakładany czas eksploatacji, ilość przedziałów momentów i obrotów oraz współczynnik typu uszkodzenia. Druga część oznaczona jako 'Typ danych' jest dość rozbudowana. Opcja 'Przebiegi momentów i obrotów' stanowi standardowe wykonanie procedury generacji bloków obciążeń z wykorzystaniem macierzy częstości wystąpień. Druga opcja 'Macierz częstości wystąpień' pozwala na szybszą obróbkę wyników, przy założeniu że dysponujemy już macierzami częstości wystąpień, na przykład przy powtarzaniu obliczeń.



Po zatwierdzeniu wybranych parametrów i opcji, program pyta o lokalizację wejściowego pliku pomiarowego:



Po wskazaniu pliku następuje jego wczytanie:


W kolejnym etapie na ekranie pojawia się okienko 'Wybór silnika i parametrów redukcji', pokazane poniżej. Okienko to składa się z trzech fragmentów: 'Wybór silnika i kanałów pomiarowych', 'Parametry redukcji' oraz 'Wybór typu wykresu'. W pierwszej części należy wybrać silnik (lewy, prawy), zestaw kanałów pomiarowych (na przykład 1_3:  dla silnika lewego, moment na kanale 1 i obroty na kanale 3) oraz zaznaczyć lub nie opcję 'Osie X, Y, Z - min-max wyliczane' (opcja standardowo zaznaczona). Jeżeli ta opcja będzie zaznaczona, to nastąpi automatyczne wyznaczenie minimalnych i maksymalnych wartości z przebiegów czasowych dla momentów oraz obrotów a także wyznaczenie maksymalnej ilości wystąpień w macierzy częstości (do skalowania osi Z wykresów przestrzennych).



Jeśli opcja 'Osie X, Y, Z - min-max wyliczane' zostanie wyłączona (odznaczona), wówczas na ekranie pojawi się dodatkowe okienko, w którym dla wcześniej wymienionych parametrów można wybrać wartości, z określonych zakresów lub wpisać własne. Wartości te są bardzo istotne z punktu widzenia dalszych obliczeń a przede wszystkim decydują o zakresach wartości momentów i obrotów, w macierzach częstości wystąpień.



Po zatwierdzeniu zmian, w tym dodatkowym okienku, program wraca do okienka 'Wybór silnika i parametrów redukcji'. Kolejny fragment tego okienka pozwala na:

- wybranie lub wprowadzenie ilości poziomów redukcji momentów, czyli ilości bloków obciążeń

- wybór czy momenty obrotowe (w blokach obciążeń) mają być generowane przez program (automatycznie) czy mają być podane przez użytkownika

- jeśli opcja 'Momenty generowane automatycznie' będzie zaznaczona wówczas możliwe będą tylko zmiany prędkości w poszczególnych blokach obciążeń - momenty wyliczy program; w przeciwnym przypadku zarówno poziomy momentów jak i obrotów, w blokach obciążeń, może wybierać użytkownik.


Ostatni fragment okienka dotyczy kwestii wyświetlania lub nie wykresu przestrzennego zależności częstości wystąpień par momentów od obrotów. Można wybrać brak wykresu, wykres punktowy oraz wykres powierzchniowy. Po zatwierdzeniu ustawień w okienku przyciskiem Dalej, program wykonuje obliczenia (może to chwilę potrwać), które kończą się wyświetleniem wykresu (jeśli był wybrany) lub bezpośrednio zawartości pliku z wynikami, otwieranego za pomocą Notatnika. Przykładowy wykres (powierzchnia) pokazano na rysunku poniżej. Wykres może mieć dowolnie zmieniane rozmiary lub być rozciągnięty na cały ekran. Każda zmiana postaci wykresu jest natychmiast automatycznie zapisywana w katalogu roboczym (plik z rozszerzeniem bmp).



Zamknięcie wykresu powoduje wyświetlenie, w Notatniku systemowym, zawartości pliku z wynikami obliczeń. Wyniki zawierają w pierwszej części między innymi: macierze częstości wystąpień, różne wartości średnie momentów (średnie , RMET), obrotów (średnie RMES1, RMES2), mocy oraz czasu wystąpień, zapisane w postaci macierzy dwuwymiarowych. W kolejnej części pliku znajdują się: współczynnik typu uszkodzenia, czasy zredukowane (również w postaci macierzy) dla średniej arytmetycznej, dla RMET, RMET+RMES1, RMET+RMES2 oraz odpowiadające im zadane bloki obciążeń i wynikowe ilości godzin pracy na stanowisku badawczym.



Wyników jest dość dużo. Kolejny fragment pliku pokazano poniżej.



Zamknięcie notatnika z wynikami pozwala na powrót do początkowego okienka dialogowego i ponowne wykonanie obliczeń, dla tych samych danych ale na przykład dla innych wartości parametrów lub skorzystanie z nowych danych (na przykład dla innego gruntu).



Jeśli w okienku powyżej, w części 'Typ danych', zaznaczymy pole wyboru 'Macierz częstości wystąpień', wówczas  program będzie wykonywał skrócone obliczenia na już istniejących macierzach częstości wystąpień. Wybieramy odpowiedni plik, w którym taka macierz już istnieje, jak pokazano poniżej.



W kolejnym okienku część ustawień nie jest dostępna (wybór silnika, wybór kanałów) a pozostałe można, podobnie jak poprzednio, dobierać.



Poniżej pokazano ponownie wykres przestrzenny częstości wystąpień



oraz fragment wyników końcowych generacji bloków obciążeń.